Zalecenia dotyczące wczesnej profilaktyki:
– wypowiedzi osób z najbliższego otoczenia powinny być poprawne. Do dziecka należy mówić powoli, wyraźnie. Należy unikać języka dziecinnego w trakcie rozmowy z dzieckiem.
– dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Gdy brak jest takiej reakcji ,można podejrzewać niedosłuch. Konieczna jest wtedy kontrola lekarska.
– nie należy gasić naturalnej skłonności dziecka do mówienia, lecz słuchać uważnie wypowiedzi, zadawać dodatkowe pytania, co przyczyni się do prawidłowego rozwoju mowy.
– nie należy karać za wadliwą wymowę. Hamuje to chęć do mówienia a także dalszy rozwój mowy.
– wskazane jest częste opowiadanie dziecku bajek, czytanie i rozmawianie na ich temat.
– nie należy zaniedbywać chorób uszu, gdyż nie leczone mogą powodować niedosłuch, a w następstwie zaburzenia mowy
– należy wcześnie korygować nieprawidłową budowę narządów mowy, gdyż wady te są przyczyną zaburzeń mowy.
– nie należy zbyt wcześnie zmuszać dziecka do wymawiania trudnych głosek. Dziecko nie gotowe pod względem sprawności narządów artykulacyjnych lub percepcji słuchowej może zacząć wymawiać nieprawidłowo. Tworzą się wówczas błędne nawyki ,trudne do korygowania.
– jeśli dziecko osiągnęło już wiek, w którym powinno daną głoskę wymawiać, a nie robi tego, zasięgnijmy porady logopedy.