Zespół nadpobudliwości psychoruchowej znany jest na świecie od ponad150 lat. Oczywiście nie zawsze nazywał się tak samo. W ostatnich latach w literaturze problemu spotykamy skrót ADHD, który pochodzi od nazwy w języku angielskim, a oznacza
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Na ten zespół składają się trzy grupy objawów:
I.    Zaburzenia koncentracji uwagi:
–    dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności, popełnia błędy wynikające z niedbałości,
–    często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach,
–    często wydaje się nie słuchać tego co do niego mówimy,
–    często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań szkolnych i wypełnianiem codziennych obowiązków, nie   z powodu przeciwstawiania się lub niezrozumienia instrukcji,
–    często ma trudności z zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć,
–    nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego np. odrabianie zadań domowych,
–    często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć np. zabawki, przybory szkolne, ołówki, książki, narzędzia,
–    łatwo rozprasza się pod wpływem bodźców zewnętrznych,
–    często zapomina o różnych codziennych sprawach,
II.    Nadruchliwość:
–    dziecko ma często nerwowe ruchy rąk lub stóp, bądź nie jest w stanie usiedzieć na miejscu,
–    wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia,
–    często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe,
–    często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczywaniem,
–    często jest w ruchu, “biega jak nakręcone”,
–    często jest nadmiernie gadatliwe,
III.    Nadmierna impulsywność:
–    często wyrywa się z odpowiedzią zanim pytanie zostanie sformułowane w całości,
–    często ma kłopoty z czekaniem na swoja kolej,
–    często przerywa lub przeszkadza innym,
–    nie przewiduje konsekwencji swojego działania,
–    ma trudności w uczeniu się z wcześniejszych doświadczeń,
–    ma kłopoty w uczeniu się ogólnych zasad,
–    często ulega wypadkom,
–    stosuje częste wymówki ?zaraz? oraz roszczenia ?już?.
Powyższe niektóre objawy dla zdiagnozowania zespołu ADHD muszą wystąpić przed 7 rokiem życia, ale po 4 roku życia, ponieważ u małych dzieci ruchliwość, żywiołowość i krótkie zainteresowania są naturalnym zachowaniem.
Objawy muszą występować w różnych środowiskach, nie tylko w szkole.
Objawy nie mogą wynikać z zaburzeń psychicznych.
W czasie stawiania diagnozy ADHD konieczne jest przeprowadzenie diagnozy obejmującej społeczne, rodzinne oraz szkolne funkcjonowanie dziecka.
Warto tu też zapamiętać, że ADHD nie oznacza:
–    niespokojnego dziecka,
–    niegrzecznego dziecka,
–    żywego temperamentu,
–    zaburzeń zachowania,
–    braku wychowania,
–    złośliwości,
–    lenistwa,
–    celowego łamania norm,
–    agresji.
Do opracowania wykorzystano materiały szkoleniowe dr n.med. Artura Kołakowskiego “ABC ADHD w PPP – diagnoza i psychoedukacja” Rzeszów 2009 oraz książkę autorstwa: T. Wolańczyk,
A. Kołakowski, M. Skotnicka “Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci” wyd. BiFolium, Lublin 1999.