I.    Poznajemy i nazywamy uczucia.
Cele:
•    uświadomienie dzieciom co to są uczucia,
•    zapoznanie z różnymi rodzajami uczuć; uczenie rozpoznawania i nazywania uczuć oraz ujawnianie ich w różnych sytuacjach,
•    dostarczanie dzieciom poczucia bezpieczeństwa, otwartości i szczerości.
Przebieg zajęć:
1. Rozpoczęcie zajęć:
•    Przywitanie się, rundka: Co miłego przytrafiło mi się w ciągu ostatniego tygodnia?
2. Zabaw pt. Sałatka owocowa.
3. Burza mózgów: Co czujemy? Dzieci podają swoje odczucia jakie odczuwają w danej chwili. Zapisujemy je na kartce lub na tablicy.
4. Przeglądanie razem z dziećmi kolorowych wycinków z gazet obrazujących różne uczucia, np. szczęście, radość, smutek, itd.
5. Zabawa: Jakie to uczucie- ćwiczenie w ekspresji emocji. Dzieci za pomocą mimiki i gestów pokazują przykładowe uczucia. Prowadzący przygotowuje  karteczki z nazwami uczuć. Każdy wyciąga jedną i demonstruje bez słów podaną emocję. Pozostali odgadują nazwę.
6. Zabawa: Przedstaw się: Dzieci wymieniają swoje iiona w nastroju radosnym, smutnym, itd.
7. Ilustrowanie na kartkach swoich uczuć:
•    Dzieci rysują na kartkach- kołach twarz wyrażającą uczucia, jakie obecnie przeżywają.
8. Zakończenie i podsumowanie zajęć: Co najbardziej mi się podobało?

II.    Moje sukcesy
Cele:
•    uczenie się dostrzegania i akceptowania swoich sukcesów,
•    odreagowanie aktualnych napięć,
•    budowanie pozytywnego obrazu siebie w oparciu o zebrane informacje członków grupy,
•    tworzenie sytuacji sprzyjających wyrażaniu własnych uczuć, przezwyciężaniu nieśmiałości.
Przebieg zajęć:
1. Rozpoczęcie zajęć:
•    Przywitanie,
•    Rundka: Jestem dobry w…, Co mi się udało w tym tygodniu?
2. Zabawa: Dodaj swój ruch.
3. Rysunek pt. Ręka sukcesu:
Dzieci obrysowują swoją dłoń. Na każdym palcu piszą, co potrafią zrobić najlepiej. Następnie proszą pozostałych w kręgu, aby na obrysowanej dłoni napisały, co lubią w ich zachowaniu.
4.Omówienie rysunków i napisów na dłoni, tj. najlepiej umiem…, odnoszę sukces w …, innym w moim zachowaniu podoba się…
5. Wspólna praca plastyczna- naklejanie na karton wszystkich rysunków z dłońmi dzieci.
6. Zabawa w teatr:
Wybrane dziecko losuje kartkę z nazwami lub czynnościami i przedstawia je za pomocą ruchu, gestów, mimiki. Pozostałe dzieci odgadują co robił aktor.
7. Zabawa pt. Niezwykłe ludziki:
Nauczyciel jest reżyserem, dzieci aktorami. Reżyser podaje role do zagrania np.
•    Jestem drzewem na silnym wietrze,
•    Jestem małą piłeczką,
•    Jestem żabką,
•    Jestem robotem.
8. Zakończenie zajęć- Miłe słowo dla każdego.

 III. Zrozumieć stres
Cele:
•    podnoszenie poziomu wiedzy na temat stresu,
•    wdrażanie do problematyki stresu,
•    poznawanie źródeł stresu,
•    poznawanie reakcji na stres w sferze fizjologicznej, emocjonalnej, poznawczej.
•    rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem.
•    poznawanie technik relaksacyjnych
Przebieg zajęć:

1.    Skojarzenia
Prowadzący zapisuje na tablicy hasło „stres” i zachęca do wypowiadania na głos wszystkich skojarzeń związanych z tym hasłem oraz zapisywania ich na tablicy.

Uwagi: Ćwiczenie pozwala wzbogacić wyobraźnię o stresie, poprzez wymowę skojarzeń uczestnicy dowiadują się od siebie wzajemnie jak różnie można rozumieć i przeżywać stres.
    2. Źródła stresu

Grupa dzieli się na 3 podgrupy. Każda z podgrup ma za zadanie wypisać na tablicy optymalną ilość źródeł stresu. Grupa A koncentruje się na źródłach fizjologicznych, grupa B – źródła psychologiczne, grupa C – źródła społeczne. Po wykonaniu zadań prowadzący zachęca do pogadanki na temat źródeł stresu w otaczającym nas świecie.

Uczniowie prowadzą dyskusję na temat:
– jak ja reaguję na stres?
– jak się czuję w sytuacji stresu?

III .Pogawędka

Uczniowie  siadają w kole, prowadzący zaprasza do pogawędki na temat: jak ja radzę sobie ze stresem? Kiedy już każdy uczestnik zakończy swoją wypowiedź prowadzący próbuje uporządkować wymienione sposoby na stres, dokonuje wspólnie z uczestnikami podziału na skuteczne i nieskuteczne sposoby walki ze stresem.

IV. Twórcze martwienie się

Prowadzący rozdaje uczestnikom czyste kartki, na których należy napisać listę zmartwień. Należy wymienić 5 największych zmartwień dokuczających nam w ostatnim czasie następnie prowadzący wydaje polecenie aby przyjrzeć się tej liście i pomyśleć o tym jak każde zmartwienie powstało, jak sprawy mają się teraz i jak w związku z tym może wyglądać przyszłość. Następnie prowadzący wydaje kolejne polecenie aby przyjrzeć się kolejno każdemu zmartwieniu i zastanowić się czy istnieje cokolwiek co mogłoby prowadzić do rozwiązania problemu. Po zakończeniu zadania prowadzący zachęca uczestników do wymiany spostrzeżeń i wrażeń jakie przyniosło mi to zadanie.:
– jak się czułem podczas wykonywania jednego i drugiego zadania?
– czy zadanie wniosło coś nowego do mojego poglądu na temat rozwiązywania problemów?

Uwagi:Ćwiczenie to uświadamia iż ciągłe zamartwianie się nie prowadzi do rozwiązania problemu i źle wpływa na radzenie sobie ze stresem. Ćwiczenie to pomaga również rozwinąć umiejętność twórczego myślenia, które często prowadzi do rozwiązania problemu.

V. Wyciszanie

Grupa siada w wygodnej pozycji tak aby nic nie rozpraszało ich uwagi. Prowadzący wypowiada na głos szereg zdań: rozluźnij swoje ciało, zwolnij tempo oddychania poprzez serię głębokich oddechów i zamknij oczy. Wymyśl jakieś słowo nie mające dla ciebie żadnego znaczenia. Teraz powtarzaj to słowo powoli, nie wypowiadaj go na głos powtarzaj go raczej w myślach, raczej myśl o nim a nie wypowiadaj na głos. Kiedy zauważysz, że twoje myśli zaczynają błądzić po prostu rozluźnij się i skup swoją uwagę na słowie. Nie staraj się odpychać myśli, uczuć nie złość się na siebie. Po zakończeniu wyciszania prowadzący zachęca do pogawędki na temat ćwiczenia pytając:
-jak się czułeś podczas wykonywania ćwiczeni
-czego doświadczyłeś?

VI. Symboliczna nić

Jest to ćwiczenie podsumowujące spotkanie. Prowadzący zaprasza wszystkich do koła i sam przyłącza się do zabawy. W ręku trzyma kłębek nici, które będą służyć jako narzędzie wiążące wszystkie dotychczas zgromadzone informacje na temat stresu. Prowadzący zadaje pytanie związane ze stresem i wyrzuca nić do dowolnie wybranej osoby a ta odpowiada na pytanie po czym zadaje następne i wyrzuca nić kolejnej osobie.
Pytania mogą być następujące:
– co to jest stres?
– jakie znasz źródła stresu?
– wymień reakcje na stres
– jak radzisz sobie ze stresem?
– co to znaczy twórcze martwienie się?
– co to znaczy być odpornym na stres?
Po zakończeniu zadania grupa jest połączona symboliczną nicią informacji o stresie, którą wszyscy uczestnicy zabierają ze sobą do domu. Na zakończenie spotkania prowadzący pyta uczestników o obecny nastrój i dziękuje za wspólnie spędzony czas.

Ćwiczenia przygotowała  Alicja Hyra